İki yıl oldu yani 730 gün. Seni düşünmediğim, anmadığım tek bir günüm bile olmadı. “Ciğerim yanıyor” sözünün ne demek olduğunu anladım. Yaşadığım her güzel şey yarım, hayatımın her bir anı sensiz eksik, tamamlamaya çalışsam da hep bir sensiz “keşkelerim” var. Umarım beni görüyorsun hissediyorsundur çünkü ben sensiz bir anımı geçiremiyorum. Hayatın sana yaşattığı tüm kötülüklere karşı sen hep iyi kaldın, belki de o kötülükleri unutmak için olabileceğin tek hastalıktı alzhemier, bilemiyorum. Senden sonra senin gözünle görmek yaşananları yaralayıcı olsa da sana bir kez daha hayran kaldım. Keşke sağ olsan keşke şu anki hayatımın içinde sen de olsan ne iyi ne mutlu olurduk. Ben sen oldum anne, sensiz eksik...
